14.08.2015 00:50

Can Damlaları

2776

Namık Kemal için şöyle bir hikaye anlatırlar. Rivayete göre Magosa’da zindandayken yanına bir mahkum gelir. Üstad Namık Kemal, şiirler yazar ve yazdıklarını zindan arkadaşına okurmuş. O da bu şiirleri ağlayarak dinlermiş. Namık Kemal de bu durumdan çok etkilenir, “ne kadar duygulu ve hassas insan” dermiş.

Hatta dışardaki arkadaşına şöyle bir mektup yazmış: “Zindandayım, ama çok mutluyum. Çünkü burada beni anlayan birine rastladım. Ben söylüyorum o ağlıyor, o ağlıyor ben söylüyorum.”

Namık Kemal, bir gün zindan arkadaşına: Ben şiirlerimi okudukça, sen hep ağlıyorsun, neler hissediyorsun bana anlatır mısın? diye sorar. Zindan arkadaşı Namık Kemal’e “Sen yazdıklarını okudukça sakalın sallanıyor. Ben de sakalın sallandıkça köyümdeki keçimi hatırlıyorum. Onu çok severdim, özlüyorum “ diye cevap verir.