Dua, yalvarmak, çağırmak, seslenmek, yardım dilemektir anlamca. Yani kendine yetememe halidir, bence… Çoğu zaman isterim, konunun ne olduğu kişinin kim olduğu önemli değil, ben karşılığını alacağımı bilirim. Hani Rabbimiz demiş ya Mü’min Suresi’nde “Bana dua edin ki size cevap vereyim” (1). Ben O’nun muhatabı olmanın mutluluğuyla da yetinirim. Ömürden harcadığım en güzel zaman olduğundan eminim. Kabul edenin zamandan ve mekandan münezzeh olduğundan da. 

 

Ben dua edince annemin beni kucakladığını hissederim, kulağıma “amin” diye fısıldadığını duyarım. Hastalanınca Eyüp’ün sabrına gücüm yetmez, O’nun şifasından dilerim. “Başıma bir dert geldi, Sen merhametlilerin en merhametlisisin.” (2) derim. 

 

Ben dua edince özlediklerimin yol olduğunu, çıkmaz sokaklarımda kapı olduğunu görürüm. Dua edince dostuma el düşmanıma yumruk olurum. Duamla binerim Nuh’un gemisine. Derim ki: “Rabbim! Şüphesiz ben senden hakkında bilgim olmayan şeyi istemekten sana sığınırım. Eğer beni bağışlamaz ve bana acımazsan, şüphesiz ziyana uğrayanlardan olurum.” (3). 

 

Ninova kavmi gibi olmaktan korkarım ama imansızlığım yüzünden duçar olsam da tövbe ederek kurtulacağımı bilirim. Balık sahibi değilim ben, ondan öğrendim tevekkülü. “Sen’den başka ilah yoktur. Sen’i eksikliklerden uzak tutarım, ben gerçekten (nefsine) zulmedenlerden oldum” (4) dediğimde balığın karnından çıkacağımı bilirim. Ben konuşunca dilimin dolaşmayacağını, susunca sesimin duyulacağını, anlattıklarımın anlaşılacağını bilirim, ki Musa öyle yaptı. “Rabbim … ! Gönlüme ferahlık ver. İşimi bana kolaylaştır. Dilimdeki tutukluğu çöz ki sözümü anlasınlar.” (5) dedi. 

 

Ben dua edince açken ekmek olacağını, üzülünce çabucak geçeceğini, ellerimi açınca yüreğime İnşirah dolacacağını bilirim. “Çünkü şüphesiz güçlükle beraber bir kolaylık vardır” (6). 

 

Ben dua edince günahımın az affımın çok olacağını Adem’le Havva’dan bilirim. Hani cennetten kovulunca “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer bizi bağışlamaz ve acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz” (7) dememişler miydi? 

 

Kuyudaki Yusuf olsam da, köle pazarında satılsam da dua edince bir gün sultan olacağımı bilirim. Bize ne mutlu ki duasını ahirete saklayan Peygamberin (s.a.v.) ümmetiyiz. Dilim dönmez O’nun gibi istemeye O’nun istediği ne varsa ben de Sen’den isterim, sakındıklarından sakınırım. “Hem duamız olmasa ne ehemniyetimiz vardır ki.” (8). 

 

1- Mü`min Suresi, 60

2- Enbiya Suresi, 83

3- Hud Suresi, 47

4- Enbiya Suresi, 87

5- Taha Suresi, 25-28

6- İnşirah Suresi, 5

7- A`raf Suresi, 23

8- Furkan Suresi, 7