08.12.2019 23:28

Fotoğraf

211

Bir tarla içerisinde türlü türlü yemişler biter; kavun, karpuz, kabak, mısır ve dahası. Tohum toprağa kavuşmadan toprak onları karşılamaya hazırlanır. Havalandırılır, yumuşatılır. Her biri daha tohumken atılır toprağa dizi dizi. Ekimini yaptıktan sonra beklersin filizlenip boy vermelerini. Kiminin yanında türlü çiçekler açar, kiminin yanında türlü dikenler biter. Bazısı haşerat gelir zarar verir bazısı dolu hepsini yaralar geçer. Koyun koyuna büyüyerek devam eder bu yol arkadaşlığı. Şöyle uzaktan bir de baktın mı tarlana, gururlanır göğsünü gerersin yol yol olmuş büyürlerken onlar yan yana.

Enteresan bir girizgâh oldu. Böylesini ben de hayal etmemiştim. Oysa sadece, bazen kabak çiçeğinin yanında biten diken otunun ona zarar vermek isteyen bir hayvanı oradan uzaklaştırabilme ihtimaline değinecektim. Çiçeğimiz belki dikenden incinecektir, canı yanacaktır; ama ne bilsin işte o yol arkadaşı onu küçük bir tehlikeden kurtarmış olabilir.

Bir bedel üzere geldiğimiz bu hayata tohumlar gibi başlıyoruz biz de. Çocukluk yıllarımızdan itibaren başlıyor yol arkadaşlıklarımız. Henüz nereye gittiğimizi bilmediğimiz zamanlarda bile bildiğimiz tek şey oraya kimle gittiğimizdir. Bazen bir okul, bazen bir tiyatro arkadaşımız sayesinde daha güzel kılınır bizim için. Hatta kaldığımız dersin sınavına defaât ile girmek bile zamanla eğlenceli bir hal almıştır. Yolun zorluğu içindeyken büyür de büyür ama nihayete erdiğinde ve dönüp arkana baktığında; belki biraz yara almışsındır hatta belki biraz da arkadaş eksiltmişsindir. Fakat yol bitmiş, sen hafiflemiş, sağına soluna baktığında omzunda bir dost eli de görmüşsen senden mutlusu yoktur.

Bugün bir söz okudum, kime ait bilmiyorum. Diyor ki: “Keşke hırpalandıkça güzel kokular saçan bir fesleğen olsaydım.” Etkilenmemek elde değil. Bizi hırpalayan şeylerin aslında bizi güzelleştiren bir el olduğunu bilsek mesele kökünden hallolacak gibi. Yol bittiğinde, dikenlerden arındığımda, omzuma konan bir dost elinden fesleğen kokuları geldiğinde burnuma; anladım ki yolun güzelliği aslında yol arkadaşlığındanmış.

 Fotoğraf: Vrole Bosne - Bosna