Myanmar’ın Arakan bölgesine 2014 ve 2017 yıllarında iki defa gittim. Arakan çitlerle çevrilmiş, giriş çıkışın kontrol edildiği bir bölge. İnsanlar kamplarda veya köylerde sanki açık hava hapishanesindeymişçesine yaşıyor. Eskiden yaşadıkları şehirlere ulaşamıyor ve ülkenin herhangi bir bölgesine çıkamıyorlar. Arakan bölgesinde yaşayan Müslümanlara Rohingya deniyor ve Rohingyalar vatandaş sayılmıyorlar. Kimlikleri, okuma ve çalışma hakları yok. Yaşadıkları bu bölgeyi terk etmeleri için Myanmar hükümeti ve çeteler sürekli baskı uyguluyor. Bazen büyük katliamlar ve neticesi olarak büyük göçler yaşanıyor. Canlarını kurtarmak için insanlar ormanlardan ve bataklıklardan geçerek Bangladeş’e kaçıyor. Ancak Bangladeş’te de iyi karşılanmıyorlar. Türkiye’den giden yardımların çoğu Bangladeş bölgesine kaçmayı başaran Arakanlılara ulaştırılıyor. Arakan’ın her bölgesine girmek ve sağlıklı bilgi almak mümkün değil. Ulaşabildiğimiz yerler görece iyi durumda olan denetime açık kamplar. Ancak Arakan’ın göremediğimiz taraflarında çok daha zor şartlarda yaşayan insanlar olduğunu biliyoruz.