08.10.2015 01:08

Yazı Atölyesi

6338

Ekim 2015 Yazı Atölyesine Gelen En İyi Yazı

Yazı Hakkında Metin Karabaşoğlu`nun Yorumu: Ümit veren iki yazı göndermişsin. Biri deneme, diğeri denemenin de imkânlarını kullanan bir şiir. Geceyi bir ‘öğretmen’ imgesiyle ele aldığın denemen sağlam bir kurguya sahip; ama fazla tasvir var, bu da yazıyı bir derece boğuyor, mesajını muğlaklaştırıyor, okumayı da zorlaştırıyor. Unutulmasın: Yazıda eksiklik de bir problem, fazlalık da... Meşhur ‘Hanzala’ imgesi üzerinden yazdığın şiiri ise, dili, kurgusu, mesajı itibarıyla gayet sağlam ve dengeli bir keyfiyette buldum. Çağrışımları da gayet güçlü. ‘Ayın Yazısı’ olarak seçilecek değerde... Gayretle, sabırla devam.

Kübra Ataş

Ah Hanzala,

Cesur çocuğu özgür Filistin’in,

Saf ve güzel çocuğu ümmetimin.

Özgürlük?..

Ah Hanzala, sana mı verdiler bu ağır yükü,

Senin omuzlarına bindi bu kavganın dertleri?

Gözüm tanıdık görmüyor; Ortaya atıverdiler de seni gittiler mi?

Yalnız başına mı kaldın bu harap şehirlerde?

Üzülme Filistin gözlüm!

Ah Hanzala yüreğimin orta yeri senin

Yıllardan beri buraları sen mi korursun

Elinde taşın sapanın; yüreğinde imanınla?

Yüreğinde kocaman kocaman adamları

Yüksek makamları, sarayları

Cani soytarıları yerinden eden imanınla...

Attığın her taş Ebabil Kuşlarının attıklarına benzesin!

Benzesin ki delsin geçsin donuk bakışları

Eritsin! Eritsin yüreğimizdeki buzları

Ah Hanzala,

Hürriyet kokulu çocuğum,

Attığın her taş Ebabil kuşlarının attıklarına benzesin!

Benzesin ki yıkıp geçsin görünmez zincirlerimiz

Uyandırsın uyuyan ölülerimizi,sevindirsin ölmeyecek yiğitlerimizi.

Gece oluyor Hanzala; Korkmaz mısın bu harabe şehirlerde?

Karanlık şehirleri bombalar mı aydınlatıyor buralarda?

Sessiz,çok sessiz,şiir kadar sessiz burası

Ölüm kadar sessiz...

Korkmak? Korkmuyorum küçüğüm yanımda sen varsın ya.

Ah Hanzala,

Zafer gülüşlü çocuğum; Tut elimden, Aksa’ya gidelim.

Evet gece gece Aksa’ya götür beni

Kimsesiz kalmış sen gibi, ben gibi, teselli edelim onu ağlamasın.

Söyle ona Hanzala başımı kaldıramam.

Yüzüm yok.

Hayır ciddiyim çocuk yüzsüzüm ben!

Söyle ona Müslüman’a götür dediği selamı aldık,

Onlarda de, onlar da dayanamıyorlarmış bu ayrılığa.

Tüh keşke onları kurtaracak birileri olsaymış pahalı bilekliklerinden...

Bir de ağlamasın artık,

Hanzalası var O’nun, Hanzalamız var bizim.

Gece ölüyor Hanzala gitmeliyim.

Ah yüreğinden öptüğüm, Aksa sana emanet.

Zaten senin dövüşecek çok cephen var, biliyorum Aksa’nın dökecek çok yaşı.

Benim?.. Benim izleyecek çok dizim.

Dizime vuracak çok zamanım.

Ah Hanzala,

Geri geleceğim ümmetimin onuru.

Şimdilik gidiyorum, ama döneceğim inşaalllah

Hatta kapatacağım televizyonu.

Canı cehenneme dizilerin, dizlerimin

Ciddiyim çocuğum, sana taş toplamaya gidiyorum.

Belki de bir Ebabil ordusuyla döneceğim!