30.03.2013 10:09

Röportaj

26778

Herkes onu co-pilotluğuyla tanıyor, katıldığı ralli yarışlarıyla. Aslında tam bir derya, bir gönül insanı. Şahsi olarak gerçekleştirdiği sosyal sorumluluk projeleri, yardımları, herkese örnek (ve hatta gözlerimi yaşartacak derecede etkili) örtünme hikayesiyle bambaşka bir insan Özlem Akgüç. Bu sayfalar neden mi ayrıldı ona? Çünkü gönülden gelen gönüle gidiyor bu hayatta. O her işini gönlüyle yapıyor, o yüzden de gönlümüzün bam teline dokunup duruyor. Örnek bir gencin ibret dolu hikayesi için buyrun...

Öncelikle kısaca kendinizden bahseder misiniz?

Bismillah.. Aslen Antalya, Elmalı’lıyım. Marmara Hukuk mezunuyum, Antalya’da avukatlık yapmaktayım. Aynı zamanda hobi olarak Ralli yapıyorum 7 yıldır, profesyonel co-pilotum.

Ralli hayatınız nasıl başladı?

Ralliyi içinde barındıran Motor Sporları kişinin ilgisini sonradan çekebilecek nitelikte olan bir spor dalı değildir. Özellikle bir bayan için. Benim tutkum 11 yaşında ‘dedemin garajından kuzenim Fatma ile kaçırdığım ‘motorsiklet’ ile başladı. Dedemin evden gitmesini gözlerdik. Çocukluk işte. Lisede karne hediyesi olarak babam kırmızı scoter motor aldı ve lise yıllarında F1 Racing dergilerini takip etmeye, F1 yarışlarını izlemeye başladım. İlk 2000 yılında Antalya’da yapılan Anatolian Ralli’yi izlemek için hafta sonu okuduğum lisenin yurdundan kaçtım. Üniversitede ise bu işlerin içerisinde olabilmek için ilk F1 yarışında ‘kule hakemliği’ yaptım, ardından Ford Motorsport ve Burcu Çetinkaya ile yarış kariyerim başladı. Bugüne kadar birçok birinciliklerim ve derecelerim oldu. Fakat son 2 yıldır, sosyal sorumluluk projesi olarak ele aldığım bazı konular üzerine yarışıyorum. Geçen yıl Erdal Tokcan ile Türkiye Ralli Şampiyonası’nı takip etmiştik. ‘Kadına Şiddete Hayır’ sloganı ile yarıştık ve Antalya’da Şiddet Önleme Merkezi açabilmek adına Antalya Emniyet Müdürlüğü ile ortak bir çalışma yürüttük.

Bu yıl ise Burcu Çetinkaya ile Orta Doğu Ralli Şampiyonası’nı takip ediyoruz. İlk yarışımız Ocak sonu Katar’da yapıldı, bu yarışta biz, Başbakanlığın da yürütmekte olduğu ‘Suriye’ye bir ekmek bir battaniye’ kampanyasını desteklemek adına, oradaki masum çocukların, mazlumların sesini duyurabilmek adına elimizden geldiğince çabaladık. Geçtiğimiz ayın sonunda yapılan Kuveyt yarışı ile hem Aile Bakanlığı’nın ‘gönül elçileri’ kampanyasını duyurmak istiyoruz, hem de ‘Hayatın Hızında Yetimlere Sevgi’ sloganı ile yetim çocuklara yardımı teşvik etmek istiyoruz. Ben son 3 yıldır gönüllü annelik yaparak ve huzurevinden bir teyzem ile ilgilenerek gönül elçisi olarak görev almaktayım. Ve yıllardır ‘gönüllü annelik’ ‘koruyucu aile olmak’ ‘evlat edinme’ anlamında katıldığım programlarda ve yazılarımda bu hususları anlatmaya çalışıyorum.

Bu bağlamda, son 2 yıldır benim için artık amaç sadece ralli yapmak değil.

Başörtülü bir rallici olarak nasıl tepkiler aldınız?

Aslında ben ilk yarış sonrası kendimi çok sorguladım. Çünkü tesettüre girdikten sonra hayatımın olağan akışının değişeceğini biliyordum, lakin yaptığım işleri devam ettireceğimden de emindim. Tesettürün sorumluluğunu taşımak hem çok güzel, hem de çok ağır. Ben iyi örnek olabilmek adına adımlarımı atmalıyım, çok şükür bunun bilincindeyim, fakat Katar dönüşü uzun uzun düşündüm. Benim de bu sorumluluklarımı doğru yerine getiremediğim konusunda endişelerim vardı, elime alınca baktığım resimlerde bunu gördüm ve kendimden rahatsız oldum. ‘Önemli olan huzursuzluğa sebebiyet veren hususların farkına varmak ve bir daha aynı yoldan yürümemek’ diye düşünüyorum. Beni tanıyan, yüreğimi bilen kişilerin tepkileri gerçekten bana büyük güç verdi, fakat bunun yanı sıra çok olumsuz eleştirilere de maruz kaldım, hatta Katar’da son günümüz artık telefonları ve interneti kapatmıştım ve sürekli ağlıyordum. (Yapılanları hak etmediğimi düşündüğüm için.) Her insanın kendine göre hataları olabilir, benim de Katar için yanlış yaptığımı düşündüğüm noktalar oldu, inşallah birilerine olumsuz örnek olmamışımdır o dönem.

Sibel Eraslan ralli şampiyonasının ardından sizinle ilgili bir köşe yazısı yazdı. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz?

Herkesin üzerime geldiği Katar günlerimde, ben kendimi sorgularken Katar sonrası havaalanına ilk indiğim sabah, İstanbul’da telefonu açtım ve Sibel Eraslan’dan bir mesaj… ‘Özlemcim bugünkü yazım senin için..’ yazıyordu. Sanki benim yüreğimi hissetmiş gibi... Sanki hüznüme ortak olmak istemiş gibi… Hıçkırıklar içinde okudum o yazıyı. Allah razı olsun Sibel abladan. Uzakta olsa da onun dualarında yer alıyor olmak güzel. İnşallah önümüzdeki Nisan ayı içerisinde Sibel ablalar ile birlikte Etiyopya’ya yetimhane ziyaretine gideceğiz. Şimdiden heyecanlanıyorum. Aynı hissiyatları taşıdığınız kişiler ile birlikte yol almanın hazzı başka.

Tito Balkanlar’da Müslüman halka başörtüsüyle sokağa çıkmayı yasaklıyor. Anneler, babalar, akrabalar, yani herkes artık görüşemeyeceğiz diye helalleşiyorlar. Başı açık sokağa çıkmaktansa bir daha görüşmemeyi tercih ediyorlar, bu hikaye beni etkilemişti. Diğeri ise çok yakınımızda bir ablamızın 28 Şubat sürecinde İmam Hatip’te başı açık okumak zorunda kalması sonucu müdür ile ailesi arasında geçen diyalogdan bir soruydu: “Allah size nereden mezun olduğunuzu sormayacak?!”

Bildiğim kadarıyla 4 aydır örtülüsünüz. Özel değilse bu kararı nasıl aldığınızı paylaşır mısınız okurlarımızla?

O kadar özel bir konu ki benim için... 12 Kasım 2012 tarihi benim yeniden doğduğum gün…

Siz bu hayatta kendi evinizi inşa ediyorsunuz, yaptığınız her güzellik o evinizin duvarlarının tuğlası oluyor. İşte ben evime tuğla ördüğümü düşünürken yaşadığım olumsuz birkaç olay, kendimi sorgulamaya itti. Yaratılış sebebimi sorgulamaya başladım, nerede hata yapıyorum bunu sorguladım ve bunlar gibi birçok soru geldi ardı sıra. Önceleri, dilimde her gece yatağa girdiğimde ‘küçük’ bir dua. Her yeni gün bir önceki günden daha ‘bakımlı’ ve ‘güzel’ olma çabası ve kariyer-iş anlamında daha da ‘başarılı’ olma ‘hırsı’ içerisinde boğuşan bir Özlem vardı.

Bu hırsların içerisinde elbet ufak tefek güzellikleri vardı Özlem’in... İlerlemekte olduğum bu ışıklı yola sapmamı sağlayan, ufak tefek diye adlandırdığım hayır ve güzellikler olabilir, buna inanıyorum.Çok şükür.

Uzun zamandır secde görmeyen alnım, tüm bu sorgulamaları yaptığım bir gecenin sabahında, sabah namazı ile secdeye değdi. Gönlüme akan ferahlık ile belki de çok uzun zaman sonra böyle içten dua ettim. O sabah, o secdede günahlarımı affetmesi için, beni doğru yola sevk etmesi için, ailem için, işlerim için, geleceğim için, vatanım için, evliliğim için bol bol dua ettim gözü yaşlı... Bana o sabah verdiği huzur ve ferahlık devam etsin diye artık her sabah ve yatsı namazını kılıyordum. Gündüz vakitlerini kılmamamın sebebi ise, ‘yapmış olduğum makyajın abdest alırken bozulma endişesi ve ekstra kıyafet taşıma’ zorunluluğuydu. Ne kadar acıyorum o günlerime… Düşünsenize ‹makyajım bozulacak› diye cehennemime odun atıyorum! Rabbim affetsin geçmiş hatalarımı!

Cahilliğim, cehaletim vardı elbet... Ama Allah gönül kapısının kilidini açmaya başlamıştı. Bir sabah namazı ile aydınlanan-aralanan kapıdan ben içeriye girmiştim artık. Rabbim önümü daha da açıyordu. O bereketli mübarek gecelerden birinde çok güzel ve özel bir rüya gördüm. Bu rüya sonrası hayatıma giren kişilerin kalitesi artmaya başladı. Etrafımdaki insanlar sadece ‘inançlı’ değil, ‘imanlı’ olmaya başladı. Derdi başka bir abi ile tanıştım.

Tesettüre girmek benim gibi ‘hırsları’ ve ‘nefisleri’ çok olan birisi için ‘zor’ gözüküyordu. Televizyon programı yapıyordum, Antalya’da birçok sivil toplum örgütüyle birlikte yürüttüğüm faaliyetler vardı... Daha ilerisine yönelik farklı hedeflerim de vardı. Elimde bulunan imkânları bir kenara itmekti tesettür, bu yüzden zor olarak algılıyordum. Metin abinin anlattığı iki yaşanmış hayat hikâyesi var. Biri Tito Balkanlar’da Müslüman halka başörtüsüyle sokağa çıkmayı yasaklıyor. Anneler, babalar, akrabalar, yani herkes artık görüşemeyeceğiz diye helalleşiyorlar. Başı açık sokağa çıkmaktansa bir daha görüşmemeyi tercih ediyorlar, bu hikaye beni etkilemişti. Diğeri ise çok yakınımızda bir ablamızın 28 Şubat sürecinde İmam Hatip’te başı açık okumak zorunda kalması sonucu müdür ile ailesi arasında geçen diyalogdan bir soruydu: “Allah size nereden mezun olduğunuzu sormayacak?!” Evet Allah bana hangi kanalda TV programı yaptın, kaç kişi izledi diye sormayacaktı. Bu soru nefsimi törpülememde, tesettüre yaklaşmamda bana çok yardımcı oldu. Hatta attığım her adımda, aldığım her kararda kendime bunu hatırlattım! Hatırlatıyorum da!

Ve… 12 Kasım 2012 günü ‘Yeniden Doğdum!’ Artık O’na (c.c) daha da yakındım. Bana vesile kılınan insanlardan Allah razı olsun. Onlar için, her biri için ayrı ayrı dua ediyorum.

Bu anlattıklarım doğrultusunda herkesin beni anlayabileceğini düşünmüyorum ama saygı duyacağına inanıyorum.

Genç Dergi okurlarına ne söylemek istersiniz?

Tesettüre girdikten sonra ‘kendime notlar’ olarak hatırlattığım bazı hususlar var, bunları da okuyucularınız ile paylaşmak istiyorum. Ben kendim için elimden geldiğince uygulamaya çalışıyorum. İnşallah dergi okuyucularınız için de bir faydası olur.

-Bu dünyanın biteceğini, öteki dünyanın hiç bitmeyeceğini bil.

-Almakta olduğun yolda önüne çıkan engel ne olursa olsun dik durmalı ve vakur olmalısın.

-İslam’ı öğrenmek biraz terlemek gerektirir. Gayret ve samimiyet ister.

-Bilmediğin dini konularda sakın konuşma, yorum yapma.

-İbadetlerini içinden gelmese bile mutlaka yap.

-‘Mevlam görelim neyler, neylerse güzel eyler’ bu sözü hiç unutma, tevekkül sahibi ol.

-Zikirle kalp huzur dolar. Zikir yapmayı unutma. Sabah namazından sonra zikrini yaparsan çok iyi edersin, güneş doğana kadar.

-Allah’ı sevenlerden uzak durma.

-Kur’an’ı çok iyi okumasını öğren, Arapça’yı öğren.

-Akaid dersleri al, fıkıh oku, İslam tarihi oku, kitap oku!

-Her zaman kahırlı durup, kendine neşeli olmayı haram görme.

-Birbiri için atan kalpler, seven kalpler, nerede olursa olsun, ayrılık, elem, keder girse de yine de birbiri için atmaya devam eder. Bilirler ki, ayrılığın vuslatı kavuşma. Gam, elem ve kederin sonu saadet olacaktır.

-Bildiğin doğruları tebliğ ile mükellefsin, bu anlamda karşındakilerin görüşlerine saygı çerçevesinde dik durmalısın.

-İnsanlardan darbe yiyip sakın İslam’a küsme ve her zaman bilinçli bir şekilde zamanını ayarla.

Selametle kalın.