25.12.2015 15:08

Genç Haber Merkezi

3900

ODTÜ’de bir avuç dertli kardeşimiz var. ODTÜ Mescid Topluluğu... Üniversitelerinde mescid yapılması için mücadele veriyorlar aylardır. Bir ara mücadelelerinde başarılı oldular. Bir mescid inşaatı başladı fakat üniversitedeki farklı grupların baskısıyla bu inşaat durdurulmuştu. Süreç devam ederken ortam daha da gerildi ve taşlı sopalı saldırılara kadar tırmandı. Oysa namazlarını güzel bir şekilde kılmanın dışında bir meseleleri yoktu. İnsan ne ister ki müslüman ülkesinde, ibadetini düzgün bir şekilde yapmak isteyen gençlerden? Güzel bir müslümanın ne zararı olabilir diğer insanlara?

Son zamanlarda maalesef böyle olaylar çoğaldı. Nerde bir islami grup hayırlı bir şeyler yapmanın derdine düşüyor, oradaki o garip gruplar bir şekilde dişlerini göstermenin gayretine giriyorlar. Kim kışkırtıyor buları, neyin peşindeler, insanın kafası karışıyor doğrusu... Geçenlerde yaşanan stand saldırıları, bugünlerde de mescid meselesi ve daha niceleri... Bu son yaşanan olay sonrası bazı kardeşlerimize bir soru yönelttik. ‘‘ODTÜ’dekilerin Derdi Ne?’’ Gelen cevaplar manidar:

‘‘Son kale, ODTÜ’yü de kaybetmeyelim. Dertleri bu.’’ Talha Raşit Bozkır

‘‘Bilimi ve özgürlüğü putlaştırıp, aydınlıklar içinde bir nevi âmâ kaldıkları için, başka bir fikre tahammül edemiyorlar.’’ Enes Akan

‘‘Yıllarca bastırılan bir milletin, yeniden dirilmesini hazmedememektir dertleri.’’ Rıdvan Çelik

‘‘Namaz kılan gençlerin, ODTÜ’deki üstünlüklerini zedeleyeceğini düşünüyorlar.’’ Mehmet Salih Semerci

‘‘Kendi fikirlerinin zayıfladığını anladıkça, daha saldırgan bir tutum içerisine giriyorlar.’’ Mehmet Işıklı

‘‘İman lezzetiyle yaşamaya çalışan gençlerin daha da çoğalıp, kendilerini sindireceklerinden korkuyorlar.’’ Hüseyin Yılmaz

‘‘Olayları çıkaran gençlerin aslında %30’unun karşıt fikirlere sahip olduğunu düşünüyorum. Yani ülkede güçlenen islami fikirlere muhalefet edip, yılanın başını küçükken ezmek. Diğer %70’lik kesim, arkadaşlarının gazıyla karışıyor böyle olaylara.’’ Zübeyir Gökgün

Yorumlardan da anlaşıldığı üzere, böylesi olaylar her iki tarafta da keskin bir ayrışma ve gerginliğe sebep oluyor. Gezi parkı olaylarının yaşandığı sırada, polis arabalarının taşlandığını, garip olayların yaşandığını gördükçe sinirlenmiş sitem etmiştim o gençlere. Bir büyüğümüze sorduğumda ise ‘‘onlara da ulaşmak lazım, yapacak çok işimiz var daha...’’ diye bir cevap almıştım. Şahit olduğum her olayda bu sözü hatırlar, dile getiririm. Evet onlara da ulaşmak lazım.

Bakara suresi 114. Ayet-i kerimede buyruluyor: ‘‘Allah’ın mescitlerinde onun adının anılmasını yasak eden ve onların yıkılması için çalışandan kim daha zalimdir. Böyleleri oralara (eğer girerlerse) ancak korka korka girebilmelidirler. Bunlar için dünyada rezillik, ahirette de büyük bir azap vardır.’’ Bizim meselemiz bu insanlara, bu ilahi ihtarı ulaştırmak. Aksi takdirde ne kadar ayrışırsak ayrışalım, ne yaparsak yapalım bu gerginliği dindiremeyiz.

Onların dertleri belli, evet. Kimi farkında olarak, kimi de bilmeden Allah’ın hudutlarını çiğniyorlar. Ancak, olayın arka planında gerçekten islami anlamda bir cehalet yatıyor. Onlara güzeli, doğruyu biz anlatmazsak kim anlatacak? Onların dertleri ne olursa olsun, bizim derdimiz (Taif’te üzerine taşlar yağarken bile bir şeyler anlatabilmenin derdinde olan) Peygamber Efendimiz`in (s.a.v) derdi gibi mukaddes olmalı. Belki bu gayretler vesile olur, cehaletin esir aldığı yerlerin gül bahçesine dönmesine...

Yazımı Ferman Karaçam’ın Ey Acı şiirinin son satırları ile bitirmek istiyorum:

ve bir gün

bu dünya gül

bahçesine dönecek

bunu böyle bilin

ve unutmayın!