04.08.2015 01:22

Can Damlaları

3995

Peygamber Efendimiz, irtihaline yakın bir sırada İslâm ordusunun başına Zeyd bin Haris’in 19 yaşındaki oğlu Üsame’yi kumandan tâyin etmişti. O sırada bir sefre çıkılacaktı. Resulullah:

"Harbe iştirak etmek isteyenler, Medine dışında Üsame’nin çadırı etrafında toplansınlar", diye emir buyurdu.

Ordu Medine dışına karargâh kurmuştu. Resulullah’ın hastalığının şiddetlendiği haberi geldi. Hazreti Usame:

‘‘Rasulullah bu kadar ağır hasta iken, sefere çıkmak pek doğru olmaz’’ dedi ve üç gün orduyu bekletti.

Üç gün içinde de, Efendimiz Dar-i beka’ya irtihal eyledi. Resulullah vefat edip yerine Hazreti Ebubekir halife olarak geçince, Üsame’nin kumandanlığını yerinde bulmayıp tartışmaya açan ve genç olduğunu ileri süren bazı ashap:

‘‘Ya Ebu Bekir! Usame daha çok genç... Onu azledip yerine başka birini tayin etseniz daha iyi olmaz mı?’’ diyerek azlini teklif etmişlerdi.

Hazreti Ebubekir çok hiddetlendi ve:

‘‘Rasulullah’ın tâyin ettiği bir kumandanın azlini benden nasıl istersiniz?’’ dedi ve katiyetle yapamayacağını bildirdi. Böylece ordu, Üsame’nin kumandasında yoluna devam ediyordu. Hazreti Ebubekir (r.a.) onu ata bindirdi, kendisi ise yerde yürüyordu. Bir müddet gittikten sonra Üsame (r.a.) çok sıkılmıştı:

‘‘Ya Ebabekir! Ya siz binin, ben yürüyeyim. Yahut da, benim de inmeme izin verin!’’ dediği zaman, Hazreti Ebubekir, her ikisini de kabul etmedi:

‘‘Siz bineceksiniz, bense yürüyeceğim. Allah için savaşa giden ordunun arkasında biraz yürüyeyim ki, onların atının ayak tozlarından ayağım şereflensin’’ buyurdu ve o ihtiyar haliyle ordunun arkasından uzun müddet yürüdü. İşin en enteresan tarafı; 19 yaşındaki Üsame (r.a.)’nın kumandan bulunduğu orduda Hazreti Ömer bir nefer olarak harbe iştirak ediyor ve bundan şikâyet de etmiyordu. Hazreti Ebubekir (r.a.) orduyu uğurlayıp kendisi ayrılacağı zaman, Usamenin yanına vardı ve:

‘‘Ya Üsame! Görüyorsun ki, Resulullah vefat etti. Medine’de onun ayrılması ile bir boşluk hâsıl oldu, işler çok fazla. Askerlerinin içinde bulunan Ömer’in, benimle gelmesine ve geri dönmesine müsaade eder misin?’’ dedi.

Hazreti Üsame:

‘‘Memnuniyetle!’’ diyerek Hazreti Ömer’in geri dönmesine müsaade etti ve ondan sonra Hazreti Ömer geri döndü.