03.06.2015 16:35

Genç Haber Merkezi

30206

Asude Usluer Uğurlu

İyilikle kötülük bir olmaz. Sen (kötülüğü) en güzel şekilde önle. O zaman seninle arasında düşmanlık bulunan kimse sanki candan bir dost olur. (Fussilet 41/34)

İslamiyet’in insan hayatında güzelleştirmeyi hedeflediği en önemli şeylerden biri ahlak güzelliğidir. Peygamber efendimiz insanların ahlak bakımından en güzeli olduğunu söylemiştir. Bir taraftan Müslüman olmanın en önemli ölçülerinden birinin güzel ahlak olduğunu söylerken diğer taraftan bunun en güzel misallerini kendi hayatında sergilemiştir.

Affetmek bir fazilettir. Çünkü bu arada insan nefsinden gelen itiraz ve direnmelere aldırmamakla erdemli bir tavır sergileyerek kendisine yapılan kötülüğü bağışlamaktadır.

Kişinin kendine yapılan kötülüğü affetmesi, sabır göstermesi takva sahibi olmasındandır. Sabır yüzünü ekşitmeden acıyı yudumlamaktır.

Kötülüğe karşı iyilikle mücadele etmek, kötülüğü iyilikle mağlup etmek bir ahlak yöntemidir. Şerri hayra dönüştürme, zehri panzehirle etkisiz hale getirmektir. Bakmayana bakmak, konuşmayanla konuşmak, vermeyene vermek, gelmeyene gitmektir. Yani taş atana gül atma metodudur. Hâlbuki günümüzde bu durum öyle bir hale gelmiştir ki “O konuşmuyorsa ben hiç konuşmam, ona tenezzül edecek değilim vb.” sözler sarf eder hale geldik. Oysa Yunus Emre ne güzel demiştir: ”Derviş dövene dilsiz gerek/ Sövene dilsiz gerek / Derviş gönülsüz gerek / Sen derviş olamazsın.”

“Affı seç, iyiliği emret, cahillerden yüz çevir.” ayeti nazil olduğunda peygamberimiz ne demek istediğini sorduğunda Cenabı Hak “Gelmeyene gidesin, sana mahrum edene veresin, sana zulmedeni bağışlayasın.” buyurmuştur.

Midyeye inci ne kıracak bir dili, ne de kırılacak bir kalbi olmadığı için verilmiştir. Düstur kırmamak ve daha da önemlisi kırılmamaktır. “Cihan bağında ey akil budur makbul-ü ins-ü cin / Ne kimse senden incinsin ne sen kimseden incin” demiştir ecdadımız.

Zulmedene beddua edersen peygamberimizi üzmüş olursun. Zulmedeni affedersen şeytanı üzmüş olursun. 3 huy sünnet ehlinin huyudur:

1- Zulmedeni affetmek

2- Mahrum edene vermek

3- Kötülük edene iyilik etmektir.

Bizi yaradan rabbimiz bile bizi o kadar günahımıza, inkarımıza ve isyanımıza rağmen af dileyince affedebiliyorsa bizim aciz bir kul olarak affetmememiz kibir alameti değil de nedir?