27.09.2011 10:40

Can Damlaları

3759

Tasavvuf tarihinin önemli simalarından Zünnun Mısri (IX. y.yıl) kendisine bir yıl mürid olup hizmet ett ikten sonra İsm-i Azam’ı (Allah’ın  bütün vasıfl arını ifade eden en yüce adı) öğrenmek isteyen Yusuf bin Hüseyin’in bu arzusunu yerine getirmedi. Bu isteğe gülüp geçti. Aradan tam altı ay daha geçti. Fakat Yusuf bin Hüseyin, sabırla üstazına hizmete devam etti. Bir fırsatını bulup isteğini yine tekrarladı.

Zünnun Mısri bu defa Yusuf bin Hüseyin’e ağzı bir bezle bağlanmış bir testi vererek, “bunun içindeki hediyeyi falan yerdeki filan zata  götür” dedi. Dikkatle götürmesini, içindekine bir zarar gelmemesini de ayrıca hatırlattı. Yusuf, hediyeyi aldı ve yola koyuldu. Yolda  kendi kendine söyleniyordu: “Bir buçuk yıldır hizmetindeyim, benim bir dileğimi yerine getirmeyen şeyhim, hizmetinde bulunduğum bir buçuk  yıldır bir defa ziyaretine bile gelmemiş olan bir dostunu hediye ile taltif ediyor...”

Yolculuğu sırasında bir yerde dinlenirken, kendisini, özenle götürülmesi istenen bu hediye nedir diye şiddetli bir merak sardı.  Merakına mağlup olarak testinin ağzındaki bezi çözdü ve açtı. Açmasıyla birlikte bir fare fırt diye atladı ve çalılıkların arasında  kayboldu. Yusuf bin Hüseyin çok üzüldü, pişman oldu. Emanete hiyanet etmişti. Artık götürülecek hediye kalmadığına göre yoluna  devam etmesi gereksizdi. Çaresiz üzüntülü ve mahcup bir hâlde geri döndü. Olacağı kalbine malum olan Zünnun Mısri “sıradan bir  hediyenin bile güvenilemeyeceği bir kimseye İsm-i A’zam nasıl emanet edilir?” diyerek her isteyene her şeyin emanet  edilemeyeceğini anlatmak istedi.