09.01.2015 17:36

Can Damlaları

3624

Ebû Müslim el-Havlânî bir gün mescide girdiğinde bir grup insan gördü. “Herhalde zikir veya hayırlı bir iş için toplanmışlardır” diyerek varıp yanlarına oturdu. Birisi “Oğlum geldi, şu kadar kazanmış” dedi, diğeri “Oğlumu techîz ettim…” dedi.

Ebû Müslim onlara baktı ve şöyle dedi:

“Sübhânellâh! Biliyor musunuz benimle sizin hâliniz neye benziyor! Bir adam şiddetli bir yağmura tutulur. O esnada bir de bakar ki iki kanatlı kocaman bir kapı! «Yağmur geçinceye kadar şu eve girsem!» diye içeri girer. Bir de bakar ki evin çatısı yok! Ben de zikrediyor, hayırlı bir iş yapıyorsunuzdur diye yanınıza oturdum, ama siz de meğer ashâb-ı dünyâ (ehl-i dünya) imişsiniz!”

(EbûNuaym, Hilye, II, 123)