Efendimiz (s.a.v.) geceleri secdelere kapanıyor ve en muhtevalı ifadelerle şöyle senâda bulunuyordu:
“Allâh’ım! Sen’in gazâbından Sen’in rızâna sığınırım. İkâbından (cezalandırmandan) affına sığınırım! Allâh’ım başka değil, Sen’den yine Sana sığınırım. Sen’i senâ etmekten (övmekten) âcizim. Sen Yüce Zâtını nasıl senâ ettinse öylesin!” (Müslim, Salât, 222)