05.07.2014 15:06

Genel

3440

M .Nihat MALKOÇ

Sonsuzluğa gebedir arzla arşın arası

Gelibolu koyunda görünmez yer karası

Misk ü amber kokuyor şehidimin yarası

Tutuşmuş alev ateş yanıyor Çanakkale

Mesafeler yok olmuş, daralıyor buutlar

Şerha şerha yarılmış can evimde umutlar

Rüzgâr ağıt yakarken yaş dökmekte bulutlar

Şahdamarı kesilmiş, kanıyor Çanakkale

Bu kurşundan sıkleti taşıyamaz ayaklar

Taşında toprağında bin bir hatıra saklar

Yarına umut taşır kan kırmızı şafaklar

Maskeli suretleri tanıyor Çanakkale

Yürek denizlerinden donanmalar geçiyor

Şahadet şerbetini yudum yudum içiyor

Canlar gurbet elinden öz yurduna göçüyor

Herkesi kendi gibi sanıyor Çanakkale

Kalbe saplanmış hançer, yüreğe sızı inmiş

Kanaryanın sırtına kızıl akbaba binmiş

Göğümün mavisine kara bulutlar sinmiş

O karanlık günleri anıyor Çanakkale

Goncalar bahçelere sıra sıra dizilir

Yürekler parçalanır, bakan gözler süzülür

Mezarının taşına “meçhul asker” yazılır

Hasreti gözyaşına banıyor Çanakkale