
Zeki Bulduk, Müstesna Deliler Albümü, Hayy Kitap, 107 Sayfa
“Deli deyip geçmek” diye bir deyim vardır bizde. Sözüne, duruşuna, kıyafetine kendi anlam çerçevemiz içinde bir yer bulamadığımız insanlara deli deyip geçeriz. Bu yol onlardan kurtulmanın en kısa yoludur. Kurtulmak isteriz; çünkü rahatsız eder “deliler” bizi. Onların sözleri her gün haddinden fazla aklımızla yoğurduğumuz ruhumuza ağır gelir, kaldıramayız. Onlar sözlerini dünyanın en “yalın ve akıcı” üslubuyla söyleyenlerdir belki de. Söylerken hiçbir kaygı yoktur zihinlerinde.
Deliler böyledir, peki biz nasılız? Acaba hakikatte deli olan kim? Bütün bu soruların etraflıca düşünülmesi gerekiyor. Bu ay elimizde bu soruları etraflıca düşündürecek bir kitap var: Zeki Bulduk’un Müstesna Deliler Albümü. Zeki Bulduk, delilere yazmış bu kitabını. Kendi deyimiyle onlara bir avuç su vermek istemiş. Çünkü onlar Merhamet adlı yarayı hatırlatırlarmış ona. Ne mutlu Zeki Bulduk’a, “merhametsiz bir dünyanın vicdan ışıkları olan bu güzel insanlardan” ibretler çıkarmış. Bu ibretler dünyasına bizi de davet ediyor. Davete icabet edelim.