Şeyh Mevlâ el-Kâbî şöyle anlatır:
Bazı insanlar Mevlânâ’dan kendilerine imamlık yapmasını ricâ ettiler. Zira Allah’tan korkan bir imamın arkasında namaz kılmanın, Peygamber Efendimiz’in (s.a.v.) ardında namaz kılmak gibi önemli ve bereketli olduğuna inanıyorlardı.
Mevlânâ Hazretleri onların bu arzularını yerine getirdi ve sonra da kimseden işitilmeyen bazı zikir ve dualar okudu. Onlardan şu on tanesini, Mevlânâ Hazretleri’nin yâdigârı olarak hatırımda tuttum:
Her korku için “Lâ ilahe illellâh (Allah’dan başka ilah yoktur)”,
Bütün keder ve elemler için “Mâ-şâallâh (Allah’ın dilediği olur)”,
Her niyet için “el-Hamdülillâh (Hamd, tüm övgüler Allah’a mahsustur)”,
Her nimet bolluğu için “eş-Şükrü lillâh (Teşekkür Allah’a mahsustur)”,
Her şaşılacak şey için “Sübhânallâh”(Allah bütün noksan sıfatlardan uzaktır),
Her günah için “Estağfirullâh (Allah’ım günahlarımı bağışla)”,
Her darlık için “Hasbiyallâh (Allah, bana kâfidir, yeter)”,
Her kaza ve kader için “tevekkeltü alellâh (Allah’a tevekkül ettim, dayandım)”,
Her musibet için “İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn (Şüphesiz Allah’dan geldik ve O’na döneceğiz)”,
Her tâat ve mâsiyet için “Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhi’l-aliyyi’l-azîm (Güç ve kuvvet, sadece yücelerin yücesi Allah’a aittir)” (Ahmet Eflâkî, Âriflerin Menkıbeleri, I, 303)