II. Abdülhamid Han`ın hanımı Müşfika Sultan, kocasının vefatından sonra ve kızının da Avrupa`ya sürgün gitmesi üzerine, İstanbul`da yıllarca yalnız yaşamıştı. Kızı Ayşe Sultan annesini defaatle Avrupa`ya yanına çağırmasına rağmen gitmemiş ve bunun sebebini soranlara:
“Efendim pek kıskançtı. Harem ağaları bile başlarını kaldırıp yüzüme bakmaktan men edilmişti. Avrupa`ya gittiğimi, yüzümü yabancı erkeklerin gördüklerini kabrinde hissederse gücenir ve azap duyar diye düşündüm. Onun için de kalbime taş basarak yıllar yılı dâr-ı dünyada evladımın hasretine katlandım.” diye ibretli bir şekilde cevap vermiştir. (Örik, N. Sırrı; Abdülhamid`in Haremi, Arba Yay., İst./1989, sh. 34)