19.09.2011 14:55

Genç Gündem

3971

Kendi beslendiğimiz yerleri tamamen unutup sürekli kendimizden beslenen insanlara bakmaya başlarsak, tehlike çanları çalıyor  demektir.

Sürekli gözümüzü ufka dikmek, büyük himmet sahiplerini takip etmek güzel bir şey. Ama arada sırada hafif geriye bakıp, hafif aşağı  bakıp, kim var, ne var diye bakmak ve orada bulunanları da alıp gittiğimiz yere sürüklemek gerekiyor. Çünkü insan dolduğu kadar  doldurmaya gayret etmeli, olduğu kadar oldurmaya çalışmalı.

Bunu yaparken de şu hassas noktayı hep göz önünde bulundurmalıyız: Kendi beslendiğimiz yerleri tamamen unutup sürekli  kendimizden beslenen insanlara bakmaya başlarsak, tehlike çanları çalıyor demektir. Diyelim ki bir abi ya da ablasınız. Sizi  övüyorlar, büyütüyorlar durmadan. Zamanla siz de onlara teveccüh ediyorsunuz, o insanlara yöneliyorsunuz, onlarla yetiniyorsunuz.  Ve asıl beslendiğiniz kaynakları unutuyorsunuz. İşte bu hâl, insanı 180 derece ters döndürür, farkında olmadan bitirir…

Her şeyde olduğu gibi bu konuda da “denge” sahiplerinden olmamız duası ile…