19.09.2011 11:51

Genel

4260

Ahmet Ekrem Kaya

Bir gayret göstereceksin. Yerinde duramayacak birine daha ulaşmaya çalışacaksın. ‘Memleketine’ dönmenin heyecanı ile bir  kardeşini daha gurbetten kurtarmaya gayret edeceksin. Sen gayret edeceksin ki tükenmeyecek ümitlerimiz…

Sana sormadan bir hayat sundular yoluna. Alternatifini görmeni engelleyecek her şeyle donattılar dört bir yanını. Sen kampüse boğul, oradan çıkma, üniversite okuduğunun bile farkına varma diye didindiler. İlimle uğraştığının hazzına ermeden mezun ol git istediler. Ya  özel sektöre girip iş dünyasında boğulmanı ya da kamuya girmek için sınavlara hapsettiler seni. ‘’Ne oluyor’’ demene bile fırsat  vermeyecek bir sürece soktular. Zaman akıyor ben nereye sürükleniyorum bile diyemedin.

Vizeler, finaller dediler… Birilerinin karalama notları ile mezun ettiler. Ne okuduğunu anladın, ne de bir şey öğrenebildin. Falancanın  notları iyiymiş diye biri nara attı mı hemen koşu verdin onu satan fotokopiciye. Aslında sen öğrenmeyi öğrenmek için gelmiştin üniversiteye.

Kütüphanenin yolunu bilemedin. Dirseklerini çalışmaktan çürütemedin, saçlarını dökecek kadar düşemedin çalışmanın üstüne.  Düşünmekse çok uzak kaldı sana.

Okuldan müteşekkil sandın eğitimi. Seminerlere, konferanslara, sempozyumlara gidemedin. Bir hocayı yakalamak için peşinden  koşmanın heyecanını hiç hissedemedin. İlimden böylece koparıldığın gibi bir de apolitikleştin. Hadi bırakalım dünya gündemini  kendi ülkende ne oluyor ona bile yetişemedin.

Oysa üniversiteye başlamak münevver olmaya aday olmak demekti. Kendini fark ettiğin gibi birisinin daha bunu yaşamasını  sağlamaktı yani. Sürüden ayrılmak demekti. Beni götürmek istedikleri yere değil, kendi gitmek istediğim yere giderim diyebilmekti ve  hatta yolu çizilen değil kendine ve bir nesle yol çizebilmekti.

Herkesten bu eşiği aşması elbette beklenemezdi. Bazen bir vesile gerekir ‘varmaya’. İşte bu yüzden elinde bu dergi. Bir vesile olmak  duası bu dergi. Sana ve kendinin farkında olamayana… Kafanı kaldırıp bakmana bir araç. Ben nerdeyim, niye buradayım,  nereye gidiyorum, neden gidiyorum sorusunu sordurmak istiyor sana. Bu sorular seni sana getirecek. Böylece sen de o eşiği aşacaksın. Bu da bir sorumluluk yükleyecek sana. Geldiğinden yerden vardığın yere birini daha taşıma sorumluluğunu…

Senin yaşadığın bu geçişe DERT diyoruz biz. Bir gayret göstereceksin. Yerinde duramayacak birine daha ulaşmaya çalışacaksın.  Vardığın yerin kaybettiğin yer olduğunu oraya varınca anlayacaksın. ‘Memleketine’ dönmenin heyecanı ile bir kardeşini daha  gurbetten kurtarmaya gayret edeceksin. Sen gayret edeceksin ki tükenmeyecek ümitlerimiz…