10.12.2012 13:54

Psikolojik Danışman

6369

16 yaşındayım, lise 2. sınıfta okuyorum. Okulum evimize çok yakın neredeyse ders zili çalmaya yakın; evden çıkıyorum. Yakınlık benim için olumlu gibi görünse de annemin tavırları yüzünden evimizden daha uzak bir okula gitmek istiyorum. Ailem kız çocuğu için bunun doğru olmadığım söylüyor, bu beni daha da kızdırıyor. Ailemin de benim de okuma konusunda istekli olmamıza rağmen okuldan vazgeçmeyi bile düşünüyorum. Bu konuda çok sıkıntıdayım, doğru olanı bulma konusunda yardım ederseniz sevinirim.

Özgül Bozkuş

Anne-babalar gençlerin hayatlarını yönlendirme konusunda kaygı taşırlar; bu kaygı çocuklarının arkadaşlarını tanıma, neler yaptıklarını bilme, yaşadıklarından haberdar olma gibi kendi kaygılarını azaltıcı davranışlara yöneltir. Gençler için de en önemli olan bir gruba ait olma, güvendiği bir arkadaşının olması ya da güvenilen arkadaş olma ve arkadaşları ile birlikte bir araya gelerek zaman geçirme gibi istekler aslında sosyal bir ihtiyaçtır.

Anne-babanın isteği ile gencin ihtiyacı arasındaki çatışma, gençlerde istenmeyen duygusal birikimlere yol açar. Sizin durumunuzda bu temele dayanan bir sorun. Asıl olan okulun değişmesi veya okulun bırakılması değildir, bunu siz de biliyorsunuz, doğru anlatma konusunda güçsüz kalmak kendinize ve ailenize olan güveninizi sarsmış.

Annenizin amacının sizi üzmek veya sizin hayatınızı zora sokmak olmadığını düşünerek yola çıkarsanız davranıştaki kastı ortadan kaldırırsınız. Anneniz iyi niyetle kızım koruyor.

Arkadaşlarınızla zaman geçirmek için evden erken çıkmak veya eve geç gelmek, hafta sonlan arkadaşlarınızla zaman geçirme isteğinize olumlu cevap almak için, arkadaşlarınızla gitmek istediğiniz yer ve geçirdiğiniz zamanla ilgili annenizi detaylı şekilde bilgilendirin. Bunu yaparken arkadaşlarım böyle yapmıyor, bana çok karışıyorlar, haklan yok gibi size göre önemli ama özde sorumsuzluk ifade eden düşüncelerden vazgeçin. Bunların ihtiyaç olduğunu, annenizin kaygılarında haklı olduğunu ama kaygılarının azalması için yapacaklarınızı söyleyerek ilk adımı atın. Büyükler aslında sabırlı davranarak gençlere doğruyu, doğru şekilde öğretebilirler. Ama bu bir eğitim meselesidir. Anneniz gördüğü, duyduğu şekilde davranıyor.

Siz de yapmak istediğinizin ihtiyaç olduğunu, yanlış bir şey yapmadığınızı davranışlarınızla da destekleyerek gösterin. Sakin ve sabırlı olmak size düşüyor.

Çünkü siz gençsiniz ve hayata kuvvetli sarılmalısınız. Yapacağınız, düzelteceğiniz, değiştireceğiniz daha çok şey var önünüzde. İnşallah ilk olarak kendi ailenizden başlayın, göreceksiniz zor bir şey kalmayacak, saygılar.