25.10.2012 02:09

Genel

3364

Ebubekir Kalkan

atrix filminden bir diyalog. Filmin "iman abidesi" "Morpheus" mücadeleden vazgeçmeyi düşünenlere, korkanlara şunu söyler;

"Bu, uğrunda ölmeye değmez mi? Bu, denemeye değmez mi?" Bu dediği; hakikat. Hayatı anlamlandırmak. Mücadele bunun için. Kendilerine yutturulan Matrix`e aldanmayıp hakikatin peşine düşenlerin mücadelesi.

Gerçek olmadığını bildiği halde Matrix`e geri dönmek isteyen gemideki bir diğer yolcu "Soren" ise hıyanet etmektedir davaya. İslâm`ın din olduğunu bilen bazı Yahudilerin haline benzemektedir bu durum.

Felsefenin temel sorularından birisidir; Neyiz, niçin buradayız? Elhamdülillah, biz iman etmişler bu sorunun cevabını bulmuşuz -zaman zaman unutsak da-, bize bu nimet sunulmuş.

Şimdi bir bilgisayar oyunu düşünelim. Bu son derece kaliteli, gerçekçi bir simülasyon* oyunu olsun. Başlangıçta uzun uzun bilgileri giriyorsunuz. Yaşınız, boyunuz, fotoğrafınız, maddi durumunuz, öğrenim durumunuz vs. aklınıza gelen her şey... Sonra size mevcut Türkiye şartlan sunuluyor. Her şeyiyle, tüm imkânlarıyla. Ailemiz, dostlarımız hepsi mevcut. Üstelik bu oyunda hedef de serbest. İstediğinizi yapabilirsiniz. Çok zengin olmak isteyebilirsiniz, çok ünlü olmak, dünyayı dolaşmak, oyunun inceliklerini öğrenmek isteyebilirsiniz.

Sadece tek bir kural var, imzaladığınız belge ile beyninizde bir takım operasyonlar yapıp, bunun bir oyun olduğu size unutturulacak. Size hatırlatıcı bir kitap verilecek. Etrafınızda bununla ilgili size uyarılar yapan, hatırlatmalarda bulunan insanlar olacak. Oyun bitene kadar serbestsiniz. İsterseniz oyunun zevklerinden faydalanır, keyifli anlar yaşarsınız, isterseniz hatırlatılan gerçekler doğrultusunda oyunu oynarsınız. Oyunun sonunda karşılığını alacaksınız. Nasıl oynadıysanız öyle bir karşılık bulacaksınız.

Mesela bu oyunu oynamaya karar verdiniz. Yüklüyorsunuz CD`den bilgisayarınıza. Oyunun başında bir menü çıkıyor.

"Lütfen bir hayat amacı giriniz!" Boş bırakıp girmeyi deniyorsunuz, tekrar karşınıza çıkıyor bu soru: "Lütfen!"

Yine boş bırakıyorsunuz. Bir daha soruyor. Bir kez daha "Tamam"a tıklayınca bu sefer oyun başlıyor. Ama oyunu oynarken sık sık her şey duruyor, ekranda aynı soru beliriyor.

Anlıyorsunuz ki, bu sorunun cevabını yazmadan oyunda ilerlenmiyor. 2. 3. CD`leri takmanıza gerek bile yok. Aynı şeyleri yaşayıp duruyorsunuz simülasyon ortamında.

Hayata ne kadar benziyor değil mi? Hayatımıza dönüp yazıyı bir de bu gözle okumaya ne dersiniz?

* Word beni uyardı: "Benzetim"...