’Efendimiz (s.a.v)’in bu hadisine nail olmak için nice canlar feda edildi. Konstantiniyye toprakları nice ashab kanıyla ıslandı. Nice Osmanlı padişahları bunun için çekti kılıçlarını....

 

Ama fetih sadece bir kişiye nasip olacaktı.Konstantiniyye’nin bir Fatihi olacaktı.! Mehmet Han bu unvan için çalıştı. Onun amacı şan şöhret değildi. O Efendimiz (s.a.v)’in müjdesi için çizdi planlarını. Daha çok küçükken geceleri odasında fetih planları çizerdi. O İstanbul’u fethedecekti, lakin bunun öncesinde kalbi fethedilmeliydi. Akşemseddin Hazretleri onun kalbini, o da İstanbul’u fethedecekti.

 

Fetih için tüm hazırlıklar tamamlanmıştı. Mehmet Han elinde kılıcı, kalbinde imanıyla ‘’Ya Bizans bizi alır, veya biz Bizans’ı alırız’’ diyordu. Böyle aşk ve vecd  ile çıktı yola. Gemiler karadan yürütülüyordu, sadece fetih için dökülen toplar aşk ile ulaşıyordu yerine.

 

Akşemseddin Hazretleri verdi müjdeyi.’’Rebiulevvel ayının 20. günü seher vaktinde sıdk-u himmetle, filan cenibten hucum edilsin! Fetih o gün nasip ola. Konstantiniyye şehri ezan sesleriyle dola!‘’ Mehmet Han artık Fatih olacaktı. Allah Allah nidalarıyla doldu Konstantiniyye. Vuslat ellerinin kanlarıyla sulandı. Kuşatma miladi olarak bugün, 6 Nisan`da başladı...

 

Ey İstanbul sen bizim nice şehidimizi, yiğitlerimizi aldın. Sıra bizde. Bizde seni alacağız himayemize. Artık Ayasofya’da ezanlar okunuyordu. O güzel komutan Fatih diye anılıyordu. Fatih Sultan Mehmet. O komutan ne güzel komutan ve o asker ne güzel asker. İman dolu yüreğiyle doldurdu İstanbul’u. Önce istanbulu fethetti, sonra bir çok insanın kalbini. Bizler Fatih’in torunlarıyız. Bizler Gazi Mehmet Han’ın torunlarıyız.

 

Rabbim ecdadımıza layık evlat eylesin…