Öncelikle Yüce Yaratıcı’nın varlığından söz etmek, zihnimizin dışında gerçekliğinin bulunduğunu ve yokluğunun düşünülemeyeceğini idrak etmek gerekir yani Vücud hali. Bu hal, kâinatta gözlemlediğimiz sayısız varoluşun bir parçası ve delili olarak bağ kurduğu Rabbiyle olan yolculuğunda, irtibata geçerek kişiye “bulmak” konusunda hakikat ışığı olacaktır. Ulaştığı irtibat hali, varlığı harekete geçirip bu bağın çekimiyle iyice kuvvetlenecektir. Hakikatten gelen ışığın bağı kuvvetlendirmesi, vecd halinde olan, yani yitiğini bulup istediğine kavuşan kişiye, Rabbiyle rabıta halinde bir buluşma sağlayacaktır. Vecd halindeki rabıta, hakikat aleviyle yanan kişinin alevini büyüterek yolunu aydınlatacaktır.

 

Ümmeti diri tutacak, fethi yeniden mümkün kılacak, yandıkça yanacak olan da bu meşaledir. Pervanenin şem ile olan dönüşü gibi döne döne hakikatin peşinde olacaktır. Hakikat ile bir olacaktır. Yolda hakikati unutup dünya oyununun geçici sarhoşluğuna dalmadan “Kılmagıl muhkem gönül dünyâya akd-i irtibât/Sen bir âvâre müsâfirsin bu bir vîran ribât” deyip yana yakıla hakikat ışığının etrafında pervane olacaktır.

 

Göz değil onu arayan ve dahi bulacak olan. Ruhumuzu, özümüzü kaybetmeden sözümüzü söyleyeceğiz ki varoluşumuzu özümseyip hakikate sıkıca bağlanalım. Dünyanın karanlığından hakikat ışığına kanat çırpalım. Işığa yaklaştıkça o ışıktaki hakikatin, Rab ile olan rabıtamızın daha da kuvvetlenip bizi bu yolda deruni uçuşa geçireceği aşikardır. Önemli olan yanlış yola sapıp bize ışık olacak ateşi azap ateşine çevirmeyelim. Hakikatin pervaneleri olarak olma yolunda yanmaya ve yakmaya hazır olalım. Çünkü hakikati uzaktan seyredenler değil ona sefer edenler kazanmış ve dahi kazanmaya devam edeceklerdir.