İslam’ın ilk zuhurunda nice gençler büyük sorumluluklar altına girmişlerdir. Günümüzde de Hazreti Ali gibi baskı ve zulme karşı cesaretin remzi olan; on beşinde Zeyd bin Harise, on altısında Abdullah bin Mes’ud, Zübeyr bin Avvam, yirmi ikisinde Esma binti Ebubekir misali şecaat ve istikametin kahramanı olan gençler bulunmakta. Üstad Necip Fazıl’ın ifadesiyle, “Canların canı uğrunda can vermeyi cana minnet sayacak kadar gözü kara ve o nispette strateji ve taktik sahibi bir gençlik.”

 

Yakın bir zamanda, "İmanla bütünleşen bir gençlik kazanılmadan kazanılabilecek bir dava olmayacaktır." mefkuresiyle hayatlarını gençlere adayarak görünmez destanlar yazan, dava ve dert sahibi muazzam öncü isimleri ziyaret etmekle nasiplendim. Hepsinin ortak özelliği aynı aşktan “dertli” olmalarıydı. Gençlere dair hizmet aşkları, ümitleri, umutları o kadar güzeldi ki… İslam sözle anlatma yerine fiille yaşatma dini olduğundan duruşlarından, sözlerinden, fikirlerinden ziyadesiyle müstefit oldum. Ziyaretler boyunca böyle nitelikli ve samimiyetli bir zincirin halkası olmaktan şeref duydum, bolca şükürler ettim. 

 

“İslam’a hizmeti bıraksan sönecek, tutsan elini yakacak.” buyruğunda ifade edilen meşakkatli çalışmalara yaptığım şahitliklerin ardından gençlerimiz için ayrım yapmadan Batı kökenli adlandırmasıyla “Z Kuşağı” denilmesine bir kez daha anlam veremedim. Sanal dünyada yaşayan, bilgisayarın karşısında cep telefonuyla beraber gerçeklikten ve aidiyet duygusundan uzak büyüyen bir neslin varlığını yok saymıyorum. Lakin bu devrin yakıcılığına ve zorluğuna aldırmadan, “Bu bayrağın rüzgârı sensin” mottosuyla yetiştirilen “Elif Nesli”ni de bu kavrama hapsetmek büyük bir haksızlık olacaktır. 

 

“Size gençler hakkında iyilik düşünmenizi tavsiye ederim. Zira gençlerin kalbi yufkadır.” nasihatini yerine getirmek mü’min olmanın gereğidir. Yaratıcı tarafından bir lütuf ve ihsan olarak verilen süreli gençliği sürekliliğe taşımak da biz gençlerin bu zamandaki ödevidir.