Kalp; vücut memleketine sultan olmuş, iktidarı ele geçirmiş, sahibi ile meşguldür. Orada barış ile durmaktadır. Veya tam tersi nefis hâkim durumdadır, kalp varlığının bile farkında olamadan bu nefsin altında eziliyordur. Ama kalbinde imanı var olan fakat nefsi terbiye görmemiş olanlara, İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki: “Nefs-i emmare, dine inanmaz.” Bunun için nefsi tezkiye etmek, kötülüklerden temizlemek ve faziletlerle doldurmak gerekir. Mesela hayvanlar susayınca, temiz suyu kolayca bulur ve içer. Doyduktan sonra tekrar susayıncaya kadar artık o sudan içmez. Ama insanın nefsi, doyduktan sonra da o sudan insana içirir. Bu durumda ne yapmak gerekir? “Mutu Gable En Temutu”; ölmeden evvel ölmek gerekir. Yani asıl olanla burada iken buluşabilmek, kendimizi sorumlu bir varlık olarak görmek ve bir irade varlığı olarak insanı yeniden doğurmaktır.

 

Demişler ki: “Nasıl olsa ah diyeceksin, ya burada ya orada. Şimdi söyle de şimdi kork, iş işten geçtikten sonra faydasız pişmanlığa mahkûm olma.” O yüzden insan olarak korkmalıyız. Çünkü cennet ile cehennem arasında bir yerdeyiz, ruhumuzu teslim etmediğimiz için hiçbir şey henüz belli değil. Paha biçilmez yataklarda da ölsek, taş üzerinde tek bir örtü üzerinde de ölsek toprağa beraber gireceğiz. Her an gelebilecek olan bir şeyden bahsediyoruz. Şu dört husus çok önemli; Allah’ı unutma, ölümü unutma, buna karşın yaptığın iyiliği de, gördüğün kötülüğü de unut. İnsanoğlu balık gibidir, denize girer de denizi bilmez. Bu hususlara dikkat etmediğimiz zaman ne oluyor; firavunlaşıp kendimizi deryadaymışçasına kaybediyoruz. Bu derya içerisinde kendimizi kaybetmememiz için Allah’ın bize verdiği imtihanları başarı ile geçmeliyiz. Son bir şiir ile cümlelerimi bitirmek istiyorum.

 

Hafız-ı Şirazi şiirinde şöyle diyor;

 

Yâdında mı doğduğun zamanlar?

Sen ağlar idin gülerdi âlem;

Bir öyle ömür geçir ki olsun

Mevtin sana hande halka matem.

 

(Doğduğun zamanları hatırlıyor musun? Sen ağladın herkes güldü, öyle güzel yaşa ki ölürken uğurlayan ağlasın sen gül.)

 

Son gülen iyi güler. Cenab-ı Hak tüm hepimize nasip etsin inşallah…

 

Bir Allah dostuna çok ilerlemiş yaşında dediler ki: Ömrünüz hizmet ile geçti, bu kadar da yaşlandınız bir istirahat etseniz? Allah dostu şöyle cevap verdi: Yarış atı yarış biterken hızını keser mi? Son kavislere geldik, ne yapmışsak kâr. Bundan sonra hızı artırmak gerekir. Kalın sağlıcakla…