Büyüklerimizin bizi anlamadığını hep söylüyoruz. Çünkü anlamak için gerçek bir gayret göstermiyorlar. ‘’Gençler artık evlenmiyor yaaa’’ şeklinde bir yaklaşımla ya da ‘’Hadi artık evlen’’ şeklinde kabaca bir söylemle bu konu çözüme ulaşmaz. Onun için gençler olarak kendi sökümüzüğü yine kendimiz dikeceğiz.

 

Geç evlenme meselesi sosyolojik bir sonuçtur. Bu sonucun faturasını tamamen hükümete kesemeyiz belki çünkü pek çok zamanın getirdiği etken de var ama problem olarak görülen bu sonucu çözüme ulaştırmak noktasında %100 sorumlu kesinlikle hükümettir. Gençlerin evlenme çağı gecikiyorsa, çocuk yapma konusunda fikirleri negatif yönde değişiyorsa bunun çözümü ‘’evlenin’’ ya da ‘’en az 3 çocuk yapın’’ tavsiyesi değildir. 

 

Ben gençlerin ileride oluşturacağı yahut oluşturamayacağı aile yapılarından büyüklerimizin yeteri kadar endişe duyduğunu göremiyorum. Halbuki önümüzde bu konudan dertli olan pekçok Avrupa ülkesi var. Dünya görüşleri bizim gibi olmamasına rağmen evlenmeyen bir toplumun büyük sorun teşkil ettiğini onlar bile kabul ediyor. Fakat onların da zamanında yeterince bu konuyla ilgilenmediklerinden hala ders çıkarmıyoruz. 

 

Pek çoğumuzun anne babası bizim için çok erken sayılabilecek yaşlarda evlenmişler. Kimse kendi ailesini bu noktada yadırgamaz. Demek ki mesele ideal evlilik yaşıyla ilgili değil. Peki bu sonucu oluşturan mesele ya da meseleler neler, hep birlikte bakalım.

 

Tabi ki işsizlik ilk sırada. Üniversiteyi bitirip 2 yıl daha bedava staj yapmak zorunda olan bir genç aile kurma düşüncesine kaç yaşında erişebilir? Üstelik bu bahsettiğim insanı işsiz saymıyoruz şu an. Okumasına rağmen yeteri kadar niteliğe sahip olmayan bir sürü genç var. Elinde sadece diplomasıyla evinden iş başvurusu yaparak yıllarını geçiriyor. Bunun yanından kendine gerçekten üstün nitelikler kazandırmış ve bu ülkede hak ettiği işi bulamayan da işsiz gençler var. Onlara da büyükler diyor ki ‘’Şimdiki gençler de iş beğenmiyor’’. Gençlerin iş beğenmemesi de zaten ayrıca konuşabileceğimiz kadar geniş bir konu. Ama bu da problem değil, bir sonuçtur. Kimse gençler neden iş beğenmiyor diye düşünüp, bunu çözmek için gayret etmiyor. Bu sosyolojik vakanın da çözüme kavuşturulma sorumluluğu yine hükümetindir. Bunların hepsi birbirini etkileyen ve tetikleyen mevzular.

 

Toplumda oluşan rolmodellerin kontrol edilemeyişi. Bunun kuluçka merkezi neresi? Diziler. Gerçek dışı olup olmadığı belli olmayacak flu tiplerin ve hikayelerin diziler aracılığıyla gençlere sunulması ve her türlü şiddet ve ahlaksızlığın güya denetleyici büyük delikli eğreti eleklerden geçmesi ortaya bu sonucu çıkarır.

 

Büyüklerin dünyayı takip edemeyecek kadar geri kalmaları. Kaç aile çocuğunun belli sosyal medya uygulamalarıyla, cinsel hatta eşcinsel münasebet kurabilmek amacıyla birbirleriyle eşleşip bizim tabirimizle takıldıklarını biliyor? Teknolojiyi takip edemeyecek kadar yaşlandırlar. Bahsettiğim mevzunun sadece bir uygulama üzerinden baz aldığımız kullanım rakamı ne biliyor musun? 1 milyon 78 bin. Evlenemeyen gencin düştüğü durum bu. Onlara değil, kendinize kızacaksınız.

 

Sorumsuz olmakla suçladığınız bir kitle ortaya çıktı. Çünkü onlar için gerçekçi bir gayret göstermediniz. Onların yeteneklerini, girişimlerini desteklemediniz. Hatta bunu ekonominin kötü gidişatına bile bağlarım. Girişimcilik öğretilmedi. KOBİ’lere destek vermek yerine büyük oyuncular yaşatıldı. Sonucunda da işsiz ve sorumsuz gençler çıktı. Ne alaka diyeceksiniz?

 

Kıymetli büyüklerim ve değerli arkadaşlar, önümüzde 1945 yılında üzerine atom bombası atılmış bir ülke var yahut 60’ların Amerika’sı şeklinde bir gerçek var. Bu ülkelerin gelişmiş olma sebepleri o yıllarda ürettikleri çalışma disiplinleridir. Ve bunu da aile seviyesine kadar uyarlayabilmeleridir. Bir ülkenin kalkınma başlangıcı çalışma hayatıdır. Bu ekonomiyi ve sonrasındaki sosyal hayatı doğrudan etkiler. Ahlak kontrolü de bu konu altına girer, hem de pozitif bir biçimde. Çalışma hayatı düzenlenirse böyle yakınmalar girdabında boğulmaz, çocuklarınıza alelade tavsiyeler vermek zorunda kalmazsınız.

 

Geç evlenme konusunda da derhal akademik kurullar oluşturmalı, sorunları daha detaylı tespit etmelisiniz. Önlemleri de pozitif şekilde almalısınız. Yasak ve yaptırımlarla değil. 

 

Aileler de iki kelimelik basit tavsiyeleri bırakıp, evlatlarında bu sonucu oluşturan sorunların çözümüyle ilgilenmeli. Ama gerçek bir çaba sarf ederek…

 

O zaman hepiniz bu aleme hoş geldiniz!