16.02.2018 01:41

Genel

3269

Dünyanın bazı bölgelerinde insanların bazıları su üstünde yaşar. Evlerini denizin içine, direklerin üzerine yaparlar. Bunların büyük bir kısmı Borneo Adası’nda, Filipinler ve Malezya civarındadır. Bu insanların hayatlarının çoğu denizde geçer. Geçimlerini denizden sağlar, karaya ayak basmayı pek sevmezler. Hatta düğünlerini bile su üzerine inşa ettikleri teraslarda ve evlerde yaparlar. Bazı Bajaular suya dalıp uzun süre nefeslerini tutarak avlanmak konusunda ünlenmişlerdir. En iyi su altı avcıları bu kabilelerden çıkar.

Günlerden bir gün bu insanların hikayesini anlatmak için yola koyulmuştuk. Onlara ulaşabilmek için defalarca uçak yolculuğu yapmak, günlerce karadan gitmek, bazen de tekneleri kullanmak zorunda kalmıştık. Zorlu bir yolculuktu. Sonunda Filipinler’deki binlerce adadan biri olan Tawi Tawi’ye vardığımızda su üstünde yaşayan insanlarla karşılaştık. Tekneyle yolculuk yapıp bazılarının kapısını çaldık, evlerine misafir olduk. Su üzerinde yaşayan ailelerle konuşmak için yolculuk yaparken dikkatimizi küçük bir ada çekti. Rehberlerimizden bizi bu adaya götürmelerini istedik. Adaya ayak bastığımızda burada Müslümanların yaşadığını fark ettik. Küçük adada yine küçükçe bir cami vardı ve cuma vakti neredeyse gelmişti. Kuyudan çekilen tuzlu sudan abdest alıp camiye girdik. Aramızdan biri çıkıp hutbeyi icra etti ve Arapça olarak vaaz verdi. Rehberimiz de yerel dile tercüme etti. Biraz sonra cami çıkışında cemaatin teveccühüyle karşılaştık. Neredeyse hepsi temiz yüzlü, sakin ve nazik insanlardı. Onlara kalbim çok ısındı. Geldiğimize hem çok sevinmiş hem de şaşırmışlardı. Bizi misafir edip ikramda bulundular. Ve bu adaya daha önce bir beyazın gelmediğini anlattılar. Merkezin çok uzağında, denizin ortasında, kültürlü, rahat, misafirperver, İslam’ı böylesine düzgün yaşayan insanların olması beni hayrete düşürdü. Tekrardan uğrayacağımı düşünerek Bannaran Adası’ndan fazla fotoğraf çekmeden ayrıldım. Sonra bölgeyi hızla terk etmek zorunda kaldık, tekrar uğramak nasip olmadı. Hikaye yarıda kaldı. Belki bir gün yeniden...