23.10.2017 01:18

Genç Haber Merkezi

3273

Hamiyet Özdemir

İnsan ne için yaratıldı sorusuyla başbaşaydık hep ve kendimize verdiğimiz cevap bize öğretilenden farklı değildi `Kulluk` için.

Kulluk neydi, nasıl yapılırdı, bir eylem miydi, bir sorgulamamı yoksa sadece bir kelime mi? Tüm bu soruların cevaplarını henüz tam kavrayamamıştık ki +1 olduğumuz hatırlatılmıştı. Evet görevimiz kullukta, benden başka milyonlarca kul varken bir de ben neden vardım? Araştırdık, düşündük, sorduk, hep kendimizi sorguladık ama bilmiyorduk ki başka +1`ler vardı. Ama bu +1`ler yalnızca insan olarak değil; kromozomal olarak da +1 di.

Kim bilir niye Yarattı Rabbim bu çocukları diye hep düşündük ve imtihan dedik buna. Hepimiz aynı kanıdayız da, sanırım çünkü biz uzaktan onu annelerin cennet anahtarı görüyoruz, görüyorduk, çünkü onlar muhtaçtı... Annelerine, babalarına, öğretmenlerine, sürekli öğrenmeye... Ta ki yaptığım iş sebebi ile onlarla tanışana dek.

Uzun bir süre aynı kanı ile yola devam etmiş olsam da bir anlık yaşattıkları duygu ile anladım ki onların bize değil bizim onlara ihtiyacımız var.

Bir sebeple kimseyle konuşamadığım bir anda, çalıştığım işyeri sebebiyle sürekli görüştüğüm bir yavrucağa dertlerimi anlatırken buldum kendimi. Ağladım ve ona ”Sevgiye ihitiyacım var, ne yapacağız?” diye sarıldım. Hayatımda yaptığım en güzel şeydi belki de down sendromlu bir çocuk ile dertleşmek. Bana hemen gözlerimi kapamamı söyledi. Bir iki dakika oyalandı ve ”Açabilirsin” dedi. Önünde duran Lego parçaları ile bana sürpriz olarak kule yapmıştı. Gözyaşlarımı sildi, ”Bak nasıl olmuş?” diye sordu. Beni mutlu etmek için hemen organize olmuş ve başarmıştı. Çünkü çok kolaydı bir insanı gülümsetebilmek, tabii becerebilene... O an anladım; onlar muhtaç değil, bizler onların saf sevgisine muhtacız. Anne ve babaları kendilerini çıkmaz sokakta buldukları zaman kendilerine bir yol ararken onların ışığına muhtaç.

Ben neden +1 olduğumu hâlâ sorgularım ama onların neden +1 olduğunu anladığımı düşünüyorum.  Rabbimin yarattığı her şey de bir tecellisi vardı ve merhametini tecelli  etmek için elbetteki günaha yaklaşmayacak özel kullar seçecekti. Bakmayın seçilmiş olduklarına, doğru yöne bakınca onları görmek çok kolay; sevdikten sonrası ise bitmeyen bir bahar...