Kanuni Sultan Süleyman, devleti zirve noktasına getirdiği bir zamanda büyük Allah dostu ve alimlerden Yahya Efendi’ye sorar:
Bir devlet hangi hallerde çöker:
“Sultanım, bir devlette zulüm yayılsa, haksızlık şüyu bulsa, işitenler nemelazım, deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar değil de çobanlar yese, bilenler bunu söylemeyip sussa, gizleseler, fakirlerin, muhtaçların, yoksulların, kimsesizlerin feryadı göklere çıksa, bunu da taşlardan başkası işitmese, işte o zaman devletin sonu görünür. Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır. Asayişe itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlâl de böylece mukadder hale gelir…”
Derler ki dünya dört şeyle ayakta durur:
1-Alimlerin ilmi,
2-Salihlerin ibadeti,
3-Cömertlerin sahaveti,
4-Devlet adamının adaleti.