Bişr-i Hâfî Hazretleri kendini şöyle muhâsebe ederdi:
“Geçmiş ve gelecek bütün günahları bağışlanmış olan Rasûlullah (s.a.v.) geceleri ayakları şişinceye kadar ibadet ettiği hâlde, ben nasıl uyuyabilirim?! Çünkü ben, bir tek günahımın bile bağışlanmış olduğunu bilmiyorum!..” (Osman Nuri Topbaş, Gönül Dergahından Hakikat İncileri. S. 97)