25.10.2011 11:43

Genel

5137

Abdullah Güner

Gençlerle Biz Bize’yi niye düşündük? Kendi farkını fark etmiş, ne olduğunu bilen-bilmek isteyen, hayat rehberini inancından alan ve bu inançla ilerleyen arkadaşları bulmak istiyoruz. Onlarda gördüğümüz artı değerlerin bize örnek olabileceğini düşünüyoruz. Her ay örnek bir arkadaşın peşinde olacağız.

Neden Işınsu Torun?

Çocukluğunda gittiği Almanya’da en alt seviyede başladığı eğitimine en üst seviyede devam ederken 2 yıl önce Türkiye’ye geldi. Ülkesini, vatanım dediği yeri çok farklı buldu. Anlamlandırmada güçlükler yaşadı. Hayatını manevi dinamiklerle devam ettirme kararı aldı. Tesettüre girdi, güçlükler yaşadı ve hala yaşıyor. Okuyan, düşünen, eleştiren, bilen, inanan, zikreden tarafları ile bunları aşmaya çalışıyor.

Işınsu kim, bize kendini tanıtır mısın?

İstanbul Bakırköy’de doğdum. Birinci sınıfa kadar Türkiye’de yaşadım, daha sonra Almanya’ya gittim. Almanya’da 3 aylık bir eğitim süreci gördükten sonra ancak okula başlayabildim. Önceleri en düşük okula gittim, genelde Türkleri gönderdikleri bir okul. Ondan sonra yükseldim orta-normal- seviyede olan bir okula, sonrasında en üst okula geçiş yaptım. Orada da 3 sene okuduktan sonra Türkiye’ye geri döndük. Şimdi Erenköy Kız Lisesi’nde okuyorum.

Hayatta inişlerimiz çıkışlarımız oluyor sen de bir dönüşüm geçirdiğinden bahsetmiştin bu süreçten bahseder misin bize?

Yaşıma göre hep olgun davrandığımı düşünüyorum, küçükken de böyleydi. Babam dini anlamda bana daha yakındı ve küçükken Kur’an-ı alır mealinden “bak şurada şu yazıyor” diye anlatırdı. Namaz kılmayı -7 yaşında başladım namaza- ilk ondan öğrendim. Namaz kılıyordum ama tabii hiçbir şeyi bilmiyordum, kimse bir şey öğretmiyordu. Sonra 7. sınıfta kapanmaya karar verdim, bunda da çok zorluklar yaşadım. Ailem çok karşı çıktı. Okula gidiyordum Almanya’da, -kapalı gidilebiliyor okula-. Mescidimiz vardı, hiçbir zaman namazı bırakmadım. Allah da çok yardımcı oldu.

Seni güçlü kılan nedir?

Ben böyle değildim. Böyle olmamı anneme borçluyum. Annemle iletişimim çok iyi, böylece hem daha iyi kendimi anlatabiliyor ve dertleşebiliyorum. Mesela anneme de dini yönden hiçbir şey öğretmemişler… O açıktır ben kapalı, yanyana gezeriz durdurup “görümcen mi derler” ama şimdi o da kapanmayı düşünüyor, namazına başladı işte yeni yeni. İkimiz de birbirimize bayağı bir şeyler kazandırdık. Bakış açısı…

Hangi yabancı dilleri biliyorsun? Kısaca faydasından bahseder misin bize?

Almanca, İngilizce ve Fransızca’yı biliyorum. Arapça’ya yeni başladım. İtalyanca ve İspanyolca’yı anlayabiliyorum. 3 ay içerisinde bütün dilleri öğrendim. Kur’an-ı Kerimi de 2 günde öğrenmiştim.

Peki hayattaki hedefin nedir?

“Çok güzel yerlere gelip, insanları değiştirebilmek” diyorum. İnsanları değiştiremem belki ama yaptıkları bazı şeyleri değiştirebilmek.

Ülkemizde özgürlüklerin kısıtlı olması seni tekrar Almanya’ya gönderecek mi?

Vatanıma hizmet etmeyi çok isterim. Ben buradaki insanların çok iyi olmasını isterim. Ama kendimi tanıdığımdan biraz da benim özgür olmam gerekiyor başörtü konusunda. Başörtüsü ile gidip okuyabilmem herkes arasında kabul edilebilmem gerekiyor. Yine hocalarım tarafından desteklenmek istiyorum. Almanya’da olduğu gibi.

Hayatta en çok yapmak istediğin şey nedir?

İlk istediğim ÖSS’de iyi bir başarı elde etmek. Hani televizyona çıkarlar ya “başörtülü biri bu başarıyı yaptı” demelerini çok isterim. Bir başörtülünün de bunu yapabileceğini ispatlamak isterim. İleriye yönelik düşüncelerimde arkadaşlarımla birlik oluşturabilirsem insanlar bir yerlere gelebilirse belki o bir şeyleri değiştirebilir diye düşünüyorum.

Mutlu musun peki?

Eleştirdiğim için çok mutlu olamıyorum ama. En mutlu olduğum zamanlar arkadaşımın namaza başladığı zamanlar oluyor. Namaz başka bir şey özellikle gece namazı, teheccüdümüz. Sessizlik, sen ve Allah var sadece. Ağlayabiliyor, anlatabiliyorsun derdini. Tek rahatladığım anlar ibadet ettiğim anlar.

Türkiye dışarıdan nasıl gözüküyor?

Gelmeden önce “vatanım vatanım” diye ağlıyordum ama geldim hala “vatanım vatanım” diye ağlıyorum. Almanya’dayken “biz Türküz, biz şöyleyiz, böyleyiz” diye anlatıyordum. Baktım, şimdi hepimiz Avrupalıyız!